BEN ve ARKADAŞIM

Ben bir kapıyım. Pencere arkadaşım. İkimiz de sahibimizi soğuklardan, hırsızlardan kısacası tüm kötülüklerden koruruz. İkimiz de tüm kötülükleri ardımızda bırakıp, iç dünyamızı onlara karşı kapatırız.

 

Bazen sahibimiz bize çok kötü davranır. Bizi çarpar gider. Biz sahibimize çok darılırız. Çok güceniriz.  Ama o anlamaz bizim dilimizden. Nerden anlasın? Anlasa neler neler anlatırdım bir bilmesiniz? Kapı ardında onunla ilgili konuşulanları, insanların onunla ilgili neler hissettiklerini, kapı zilimi kimin bozduğunu, zile basıp kaçanları daha neler neler. Ama bizi küçümseyip bunları bilmediğimizi sanıp utanmadan bir de gelip önümde konuşuyorlar.

 

Biz bir kapı olarak yaratıldık. Sahibimiz bizi aldı. Binlerce kapı arasından ne bekleyenler vardı. O bizi seçti biz onu. Birlikte mutlu mesut yıllarca yaşadık. Kaç senelerdir kimlere açtım kendimi kimlere kapadım. Alıştım artık. Ben her zaman bu görevi sevdim. Pencere arkadaşım da…